Na zaterdag een zwakke tour, hebben we dit gisteren met een barre tocht naar höchsten recht gezet, en is daarmee vandaag de eerste rustdag ingelast.
Afgelopen dag de route naar Höchsten was naar verwachting van Sacha toch enigzins een dodemansrit.
Boerenklompen om de poten, boerenkeppel op het edje en de miergladde outfit om het rompje.
Wat deze gouden combinatie tot zijn ware aard maakt is het propere laagje boerenbruin, vooral Hans heeft
zijn zomerse huid te pakken. Sacha heeft daarentegen ook een lekkere pro-neger-laag.
Als echte hollandse doortrappers hebben wij ons weer begeven op de buitenlandse, onbekende en vooral heuvelachtige terreinen.
De eerste etappe naar Sigmaringen, waar de eerste stevige klim was gearriveerd, ging grotendeels vlekkeloos.
Flinke teugen adem, aromatische kwellingen en kruistochten hebben ons de berg op en af geholpen. Als Atheïsten konden wij
ons maar beter terugtrekken van dit christelijke geneuzel, reeds hebben wij ons verwijdert uit deze menigte en hwbbwn in Armstrong tempo
De volgende berg gestrotseert. Religie was niet iets waar we ons op dit moment mee bezig hielden als doorgewinterde fietspelgrims.
Hoogtepunten hebben uiteraard ook zijn laagtepunten. De afdalingen waren dan ook de grote herstelfactoren tijdens deze tour.
En uiteraard stonden tegenover deze klimmen een carlsbergs-landschap omringd met kastelen, kerken en bratwürsten te wachten.
Net als onze maag die naar een verfijnd, fijngekneet, handgemaakt, vakmanschapwaardig smeuïg broodje zat te smachten.
Deze veronderstelling kan natuurlijk aangevuld worden met de reeks geplaatste quote van beroeps-filosoof Sacha:
“De volstrekt alledaagse behoeftes, krijgen een ongekende waarde toegeïgend tijdens topsport”. – Sacha Schraven
En deze van wijze alchemist en beroeps-monnik Hans:
“Fietsen is makkelijk, maar makkelijk fietsen is een zeer slechte vertaling van Johan Cruyf.” – Hans Schraven
De reis ging verder richting Höchsten die echter een stuk minder vlekkeloos tot matig verliep.
Lekke banden, stijle hellingen en met een eind in zicht kregen geel, groen en bolletje het niet vermakelijk.
Maar kracht werd hydroponisch, snelheid werd onbegrensd, benen werden dynamisch, het leek wel of
we op een bepaald moment de tijd aan het vermaken waren.
Klimmen geeft de fietser een beuk en een donderslag, totdat hij de top zag en als uitkomst: een gerustellende glimlach.
Tempo, flow en boerenmentaliteit maakt de echte klimmer de echte klimmer, de ware jakhals.
Zelfkennis, doerakiteit, pelgrimiteit, affiniteit en agressie zijn daarom ook grote waarden in dit proces.
De prooi roept, terwijl de klimmer spreekt. Geniet, maar fiets niet matig.
Maar het echte beroepsgeheim, de gouden techniek is natuurlijk onbegaande kennis voor de buitenstaander.
Sacha heeft daarom ook de badge voor echte jackhals, gewicht en bouw kan hier als kleine hint worden gegeven.
Dit omschrijft gelijk het klassement: Hans als guard&guide, als teeuwen-imitator, als koprijder, als ware diesel ; de gele trui.
Sacha als welspreker, als doerak, als jakhals, als beroeps-filosoof ; de bolletjes trui.
Wim als mascotte, als onovertroffen wegpiraat, als poepschepper, als korsakov-patient ; de ravensburger trofee.
Houdoe
