Month: July 2014

Le Grand Tour is ten einde. De laatste etappe ging door Luxemburg: gestart in Hettange-Grande, wat nog in Frankrijk ligt, eindigend in Esch-sur-Sûre. Een zware afsluitende etappe met drie cols van de buitencategorie. 88.13 km, 20.6 km gemiddeld.

Alpenkoning Sacha was opeens teruggekeerd in het peloton. Hoe is dit mogelijk?

Zo heeft hij toch nog de eindoverwinning kunnen binnenslepen. Al werd het moeilijk, want Tim heeft het hem nog erg lastig gemaakt op de laatste dag. Sacha hield nog net 5 minuten over. Door zijn slechte fysieke staat was het voor hem niet mogelijk zich met de volle 100% te verdedigen.
Morgen koud en regen en gaat iedereen naar huis.
Volgend jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Eindstatistieken van deze Tour:
Totale afstand: 2030.7 kilometer
Maximum snelheid: 74.8 kilometer per uur. Nog bereikt in de allerlaatste afdaling naar Esch-sur-Sûre.
Gele trui: Sacha Schraven
Tweede plaats: Tim Schraven
Derde plaats: Hans Schraven
Bolletjestrui: Sacha Schraven
Groene trui: Hans Schraven
Witt trui: Tim Schraven

Aftocht van onze helden vanuit een druipnat Esch-sur-Sûre. Terug naar huis en maar weer trainen voor de volgende Tour.

 
Mooi meertje en brug in Scey-sur-Saone

Gisteren een erg korte etappe. Tot aan Scey-sur-Saone. 45,28 km, 23,3 km gemiddeld. Ideale fietsroute door de Jura, maar de klassementsleider was opgebrand, ziek, zwak en misselijk en aan het einde van zijn latijn. Hij heeft ongeveer 48 uur achter elkaar geslapen.
Vandaag was hij dan ook abandon. In Scey-sur-Saone heeft Sacha le Grand Tour van 2014 verloren.

Maar de tour wacht op niemand dus vandaag gewoon weer een etappe. Van Scey s/S tot aan Liverdun, even voorbij Nancy: 172,63 km, 26,3 km gemiddeld. Weer een ideale fietsroute: glooiende wegen door eindeloze tarwevelden met heerlijke afdalingen en klimmetjes en wat bos af en toe. Ideaal weer, tot het in Nancy begon te spoken. Onweer en stortregen. Doorweekt kwamen we in Liverdun aan.

Heel mooi meertje en kasteeltje in Liverdun in de regen

Na de laatste bergetappe van Corps naar Die in de Haute Alpes van 94 km met een gemiddelde van 24,2 km, is er gisteren in Die een rustdag gehouden. Prachtig weer en een bergstroom om tegen in te zwemmen.

Vandaag weer een etappe: eerst de alpen uit naar Valence en vervolgens door het Rhônedal naar Lyon. Met wind mee scheerden we over de weg. 220 km met een gemiddelde van 29,2 km. Het gemiddelde lag de hele rit boven de dertig, maar doordat we in Lyon telkens voor stoplichten en dergelijke moesten stoppen, werd het op het laatst nog naar beneden gehaald.
We zijn nu moe. Kunnen nauwelijks meer opstaan en vallen in slaap. Morgen staat er weer een etappe van minstens 150 kilometer op het programma.

Langs de Rhône. Met onderaan vreemde architectuur in Lyon.

Last but not least. Wij dachten de laatste etappe op ons gemak uit te fietsen, maar dit bleek toch behoorlijk tegen te vallen. Inmiddels al een grot stuk frankrijk gehad na een fijn en laatste verblijf in Italië, Torbole. Hier hadden wij een kleine break genomen na onze monsteretappe vanaf Höchsten. Paar mooie spots in frankrijk waaronder de locatie aan het meer en nu belandt in het hippiekunstenaarsdorpje Die.
Er waren  3 cols die we moesten overbruggen. dus we kunnen nu stellen dat we aan de norm 3 maal in fietsrechts hebben voldaan.

Goodbye and cheers from france.

Na 2 dagen relaxen op de luxe, welverdiende camping du municipale in Frankrijk, heb ik weer de energie en moed bij elkaar geraapt om het reisverslag van 2 dagen geleden te schrijven. Het was zoals de rest van de Alpen weer eens klimmen en afdalen over o.a. een weg die de D66 heette, maar ditmaal was er een uitzonderlijk hoge berg: le col de Menée. Deze was een taaie rakker om te overwinnen, maar door Alexander Pechtold kon ik steeds op de cruciale momenten weer doortrappen. Die ouwe zakkenwasser bleef in mijn oor zijn politiek slogan fluisteren: en nu VOORUIT.
Verder waren de 2 dagen relaxen vol met grandioos uitzicht over de camping, zowel de natuur als les madamoiselles. Ook was er een heerlijk zwembad en een hippieterras waar flink wat bier genuttigd werd.

De coureurs: Sacha in de rode trui van meest aanvallende renner, Hans in de blauwe trui van beste veteraan en Tim in de witte trui van beste jongere.

De etappe met de col de Madeleine. 20 bochten naar de top, met stijging van 10% en meer.

De beslissende demarrage waar de koers hard gemaakt wordt. Sacha neemt hier definitief afstand en zet de concurrentie op een half uur en meer. Hier is het klassement op zijn kop gezet. Tim probeert te redden wat er te redden is, Hans probeert Tim nog als luitenant te gebruiken, maar moet het hoofd buigen en gooit de handdoek.

Het podium na de beslissende etappe in deze tour. De verliezers erkennen hun nederlaag en buigen respectvol hun hoofden voor de Alpenkoning Sacha Schraven. Hij verwisselt de rode trui van de meest aanvallende renner voor de gele trui van leider in het klassement.

Hier wordt de winnaar meegenomen en van de berg afgegooid.