Month: June 2014

De zwaarste etappe in Duitsland, maar ook de  mooiste, denk ik, al was het langs de Rijn ook prachtig en heerlijk. 131 km, 21,2 km gemiddeld. Lange, behoorlijk steile beklimmingen en warm. Van Tübingen tot Höchsten bij de Ilmensee. Daar kregen we een prachtig uitzicht op de Bodensee en de contouren van de Alpen. Dat zag er in de verte al zeer indrukwekkend uit. In Nederland en langs de Rijn reed ik meestal vooraan en Sacha achteraan, maar hier in de heuvels en bergen rijdt Sacha me fluitend voorbij en in de vernieling. Hij is een topklimmer, perfect ervoor gebouwd. Als het maar even omhoog gaat, vliegt ie er alweer voorbij, in de afdaling haal ik ze dan weer zonder trappen in en moet zelfs nog bijremmen om niet tegen ze aan te rijden, ben minstens 10 kilo te zwaar voor het echte klimwerk. Ik merk echter dat ik mijn adem en spieren begin te vinden in de klim en af en toe haalde ik ze vandaag ook in.
Tim is telkens zo’n beetje ‘in between’. Ik heb de gele trui, Tim de groene en Sacha de bolletjestrui.
Op een gegeven moment hield het fietspad op en werd begroeid bos met een vage aanduiding van wat een fietspad zou moeten zijn. Fietspad is een zeer ruim begrip hier. Dat maakt het ook wel spannend en afwisselend, maar erg veeleisend voor de banden. Vandaag weer twee lek. Er bleek geen velglint in het achterwiel van Tim te zitten.
We staan nu aan de Bodensee en gaan overmorgen de Alpen in.

Eigenlijk is het de blauwe, rode en witte trui.

Wegkapitein

Bergkoning

Beste jongere met de witte trui

Sfeerimpressies.

Tim in between

Prachtig kasteel op een rotsheuvel bij Sigmaringen

De 170 km is toch maar 130 km geworden. De grote zeulende heuvels, het warme weer, genadeloze fietsterreinen en verscheidene ongevallen waren ons meester geworden.
Als beloning voor deze slopende etappe mochten we genieten van het verbluffende uitzicht, waar we gelijk onze eerste blik op een deel van de Alpen konden werpen. We zagen gelijk al dat dit geen kattenpis is en werden gedwongen om maatregelen te treffen. Het is nu als volgt: voor nu houden we het even op een relaxte avond en een rustdag om rust en slaap te pakken en aangetaste, verzuurde spieren te laten herstellen. 24 Juni komen we dan weer in actie om vervolgens de grootste uitdaging van de trip te overmeesteren en wat mooie foto’s met onze volgers te delen.

Het gevoel van de Alpen begint er al in te dreunen.
We hebben gisteren misschien geen 270 km gereden, maar wel 30 met een zeer ruig bergachtig terrein.
De kilometers worden minder, maar de inspanning wordt intenser.

Vandaag gaan we 170 km over bergachtig gebied proberen, een dodemansrit vergeleken met gisteren.
Of we dat gaan halen is sterk de vraag, maar als we het halen hebben we weer een flinke prestatie erbij.

En dit is wat Wim zoal doet:

Hij ligt elke avond als eerste te snurken. Nu ook alweer. Maar hij verzorgt ons verder tot in de puntjes met elke dag een prima ontbijt en elke avond een volledige maaltijd. Ook vangt hij ons op als we pech hebben. Prima geregeld.

Morgen halen we misschien Oostenrijk al. Bregenz aan de Bodensee. Maar dat wordt dan wel een erg zware etappe. Zonder pech moet het kunnen. Zitten zware klimmen bij. De zwaarste etappe van boekje één van Reitsma´s route van Amsterdam naar Rome.

We vertrokken gisteren vanaf Oberwesel om vervolgens een frisse 179.1 km te knallen. Dat ging prima, heerlijke rit langs de rijn was het.
Op het laatst was het nog een flinke ‘struggle’ om Wim’s camper te vinden tussen al die parkeerplaatsen.
Maar uiteindelijk kwam alles op z’n pootjes terecht.

Vandaag was het tijd om mijn flinke bos haar eraf te knippen.

En dit was het nieuwe resultaat:

Vandaag gebaadt in de Rijn in de zon. Heerlijk water en heerlijk weer. Maar een korte afstand gefietst vanwege pech. 31,7 km, 23,5 gemiddeld. Flink klimmen hier. We komen dicht bij de Alpen. Nu al zwaar. We zijn op een camping in Tüblingen. Vanavond aan fietsen gesleuteld, bleek dat Tim een kapotte achteras had in zijn achterwiel. Nooit iets van gemerkt, waarschijnlijk rijdt hij er al 600 km op. Hoe is het mogelijk?
Al een paar dagen last van mijn linker achillespees. Sacha van zijn knieën. Maar we rijden gewoon vrolijk door.

We zeilen langs de Rijn met wind mee. Gisteren van Remagen tot Oberwesel. 98,37 km, 24,8 km gemiddeld. Vandaag van Oberwesel tot Speyer. 179,1 km, 25,1 km gemiddelde snelheid. Het is ongelofelijk dat we vandaag pas voor het eerst twee lekke banden hadden met wat die banden te verduren hebben. Helaas lukt het niet goed deze laptop op te laden met de omvormer. Daarom nog niet veel berichten verder. Fietsen hier in Duitsland is geweldig. Morgen gaan we van de Rijn weg. Alsmaar zuid.

Boerenbruin bij das Deutsches Eck.

Het is begonnen, de heenweg van zo’n 1500 km. De eerste opvallende stop is Venlo, wat een vervelend volk, geen wonder dat het de geboorteplaats van Geert is. Volgende dag zijn we over de grens Duitsland in, we hebben er 250 km opzitten, ik begin een ongelofelijk verlangen te krijgen naar een flink avondmaal. Vooral als ik al die Duitsers zie die net hun portie braadworst ophebben.
Tijdens het fietsen ben ik me er bewust van geraakt dat: De volstrekt alledaagse behoeftes een ongekende waarde toegekend krijgen.

Sacha Schraven

Eergisteren naar Arnhem gereden. Dat was in één ruk door met meer dan 30 gemiddeld. 116 km. Uitstekend begin, als een speer. Gisteren in Remagen aangekomen na een erg zware etappe. Dat ging veel minder soepel. Vaak verkeerd gereden, route afgezet vanwege bomen op het pad door zware stormschade. Duitsland is niet erg fietsvriendelijk. Wat men onder een fietspad verstaat, is meestal een onverhard pad met grint en soms een paardenpad. Etappe van Arnhem naar Remagen was ongeveer 250 km. Met op het laatst een bijzonder zware klim en een prachtige afdaling naar Remagen van 8 km door een donker bos met vuurvliegjes. Hier aan de Rijn is het prachtig. Die Brücke bei Remagen; door de Amerikanen veroverd als eerste overgang over de Rijn, maar tien dagen later bezweken door overbelasting. Nooit meer herbouwd. De ruïne staat er nog.

We zijn al redelijk op weg om fietspelgrims te worden.
Vreten echter nog wat teveel chocola en dergelijke. Snickers is eigenlijk not done als monnik.

Day 1,
116 KM, Arnhem

Mooie fietstocht, stevig doorgefietst. Weinig complicaties en obstakels.
Met een mooie 30 gemiddeld in een stuk de avond en het daglicht weggetrapt.
Sublieme prestatie, is wat de eerste dag goed omschrijft, het debuut is gelegd.
Voor middernacht aangekomen op de bestemming.

Na het hollandse landschap achter ons te laten, maken we ons klaar om de volgende
dag het buitenland te trotseren.